Bugün sahip olduğum birçok şeyin temelini kendilerine borçlu olduğum öğretmenlerimi aradım. Bir çoğunu da yad ettim. Emeği hatırladım, hissettim. Çok daha zorlu koşullarda mesleklerini icra eden hocalarımıza kendi çapımda bir kez daha minnet duydum.
OECD ülkeleri içinde en fazla çalışan öğretmenler bizde. Buna gizli saklı verilmeye çalışılan, verilmek zorunda kalınılan özel dersleri dahil etmiyoruz...
Konu kazanılan gelire gelince maalesef çalışma ile ters orantılı... OECD ülkelerinin yarısı anca ediyoruz...
Göreve başladıklarından en üst kademeye gelene kadar refahında yaşanan net artış %25. Bu rakam Almanya'da %33, Portekiz'de %157, İrlanda'da %88, OECD ortalamasında %71. Çekilen çileye maddi anlamda değmiyor bile anlayacağınız.
Çarpıklıklar diz boyu. Onları ise büyük ölçüde maneviyat ayakta tutuyor. Eğitimli işgücü ekiyorlar ülkemiz topraklarına. Her ürün aldıklarında sıkıntılarına değdiğini hissediyorlar. Hele bir de hatırlanırsa, yaşadıkları hazzı sormayın gitsin. Ellerinizden öpmekten başka birşey gelseydi keşke elimden. 
Böyle olsun istemezdin, değil mi Atam?
Şimdi öğretmenler günü kutlu mu olsun? Kutlu olsun.
Yorumlar