Ana içeriğe atla

Dünyanın Tüm Demirsporları #5-Rabotnicki

Madem ki dünyanın neresinde olursa olsun "içinden tren geçen kentleri de başka bir severim, onların Demirsporlu olma ihtimalleri mutlaka vardır..." diyoruz, madem ki Demiryolculuk kültürünün önemli parçalarından birinin demiryollarının spor kulüpleri, bir başka deyişle Demirsporlar olduğuna inanıyoruz, madem ki tüm Demirsporları kan kardeş görüp, tüm Demirsporları seviyoruz, o zaman dünyanın geri kalanında kalan tüm Demirsporları daha yakından tanımanın vaktidir şimdi!

Balkanlardan devam edelim ama önce kısa bir not: Serinin bir önceki konuğu Debrecen (tıklayın), Levski Sofya'yı eleyerek, Şampiyonlar ligi'nde grup aşamasına terfi etti. Böylece Debrecen, 14 yıl sonra Şampiyonlar Ligi'nde boy gösteren bir Macar takımı olacak. Takipçisiyiz...

Bu seferki konuğumuz Rabotnicki, Makedonya'nın demiryolcu kulübü. Biz bu ekibi daha çok basketboldan biliyoruz. Birçok kez basket takımlarımızla aynı grupta yer almıştı. 1937'de kurulan Üsküp ekibi, uzun süre Yugoslavya İkinci Ligi'nde; iki kez de Birinci Lig'e yükseldi. Makedonya'nın bağımsızlığını kazanmasından sonra, ülkenin en önemli takımlarından biri olmaya devam etti.



Ancak büyük başarılar, Kometal adlı bir metalurji şirketinin desteğini almalarıyla geliyor. Kometal'in Makedonya'a bir kadın hentbol takımı da bulunmakta. Şirketin sahibi, Trifun Kostovski adlı politikacı. Yakın zamanda Üsküp Belediye Başkanlığı da yağmış. Kometal, 2001-2008 arası Rabotnicki'yi destekledikten sonra, 2008'de desteğini bizimkilerden çekerek, şehrin diğer takımı Vardar'a (1947) kaydırıyor. (Ah bu belediye başkanları!) Şu anda Kostovski, Vardar kulübünün de sahibi.

Rabotnicki'nin temel taraftar grubunun adı, Romanticari. Yani Romantikler! Ama grup 2008'de dağılmış. Fotoğraflara bakacak olursak, pek kalabalık oldukları söylenemez. Şehrin diğer takımı Vardar, bu konuda daha önde. (Vardar-Rabotnicki derbisinden görüntüler için tıklayın) Şimdiki grubun adı da Legia V.





Basketbol takımını da City Park Boys destekliyor.



Rabotnicki'nin Veteranlar takımı da, yani eski tüfekler, örgütlü bir şekilde çalışmalarını sürdürmekte. Türkiye de dahil olmak üzere Balkanlarda birçok ülkeyle sportif temaslar kurarak, bir futbol kültürünün yaşatılması adına emek sarf ediyorlar. Ayrıca kulübün altyapısı ülkenin en güçlü ve organize altyapısı olarak nitelendiriliyor.

Takım, en 2008'de şampiyon olmuş; geçen yıl da Makedonya Kupası'nı kazanmış. Geçtiğimiz aylarda Avrupa Ligi 2. ön elemesinde Kuzey İrlanda'dan Crusaders FC'yi eledikten sonra, 3. ön elemede Danimarka'dan Odense'ye 3-4, 0-3'lük yenilgilerle elendi.

Yorumlar

serdanka dedi ki…
"İçinden tren geçen kentleri de başka bir severim, onların Demirsporlu olma ihtimalleri mutlaka vardır..." iyi ki kurulmuş bu cümle senin tarafından... Ben her trene binişimde ve bir şehrin içinden geçtiğimde bu cümle aklıma geliyor, diğer demirsporları sevmek için bana bir neden daha sunuyor... Sağol kardeşim :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Başkan Krizi

 Sahadaki kriz en tepeye de yansıdı; Murat Sancak dün akşam başkanlığı Metin Korkmaz'a devrettiğini açıkladı. Gelişmeleri görebilmek adına biraz beklemek gerekli ama şu anda birkaç neden ve ihtimal var gibi görünüyor: Birincisi, "tamam vazgeçtim" deyip geri dönmesi; daha önce yapmıştı. İkincisi, "TFF'de FETÖcüler var" yönlü açıklamaları ve hakem camiasına eleştirilerinden dolayı çeşitli hukuki ve mali sıkıştırmalara maruz kalması. O yüzden biraz geri plana çekilmek istemiş olabilir. Metin Korkmaz eliyle yönetime devam eder. Üçüncüsü, parasının bitmiş olması ve Adana Demirspor'dan tamamen uzaklaşması. Başkan'ın en büyük sorunlarından biri iletişim stratejisinin düzgün olmaması. Attığı twitler ve açıklamalar fazla öfkeli. Çoğu zaman kötü Türkçe ile karman çorman açıklamalar yapıyor. Twitter (X) infosundaki yazılar/iddialar bile kötü yazılmış. En basitinden, Adanademirspor değil, Adana Demirspor yazması gerekli. Kulübün sosyal medya hesapları iyi yöneti...