Ana içeriğe atla

İspanya İzlenimlerim #1

Ne zaman yurt dışına çıksam 4. günü bulmadan ‘Döndüğümde toprağı öpeceğim’ diyen ben, on günlük İspanya seyahati için de sonucun pek farklı olmayacağını düşünüyordum. Toledo günübirlik olmak üzere, beş farklı şehre gidip her birini keşfetmeye çalışmaktan mı, Akdeniz esintileri taşıyan mutfağında, yiyecek hiçbir şey bulamazsam tortilla (bir çeşit patatesli yumurta) ve pan (üzerine zeytinyağlı rendelenmiş domates sürülmüş ince ekmek dilimi) ile açlığımı bastırabildiğimden mi, yoksa 6-0’lık Barselona-Malaga maçı ile milli maçımızın heyecanından mıydı bilemiyorum, korktuğum gibi olmadı. Hatta iyisiyle kötüsüyle her açıdan rüya gibiydi diyebilirim.

Yaklaşık iki ay öncesinden şekillendirdiğimiz rota şu şekildeydi:









Yukarıdaki karışık tablodan da anlaşılacağı üzere, epey yoğun bir program oluşturmuştuk. Bu programa birebir sadık kaldığımızı belirtmeliyim.

Madrid Barajas Havaalanı’na indiğimizde saat 13:30’du. Aynı anda Türkiye’de saatler 14:30’u gösteriyordu. Gece yarısına kadar Madrid’i gezmeyi planladığımızdan yapmamız gereken ilk şey, bavullarımızı emanete bırakmak ve bir metro haritası edinerek şehir merkezine ulaşmaktı. Uzun uğraşlar sonucunda bir emanetçi (consigna) bulduk bulmasına ama metro istasyonuna pek yakın sayılmazdı. Tabi bunu metro istasyonuna ulaşınca ve hemen metro istasyonunun girişindeki emanetçiyi görünce anlayabildik. En büyük daralı, metro bileti alırken yaşadık. On binişlik bir kart bizi kurtarır diye düşünürken, aldığımız ilk on binişlik karttan sonra, kartın ederinin 7,40 euro olduğunu, kullanacak her kişi için kişi başına 1 euro ekstradan ödenmesi gerektiğini anladık. Kalan üç kişi de bir kart alınca olayı çözmüş olduk. Metro girişindeki Information bürosundan metro haritamızı aldık. Her biri farklı renklerle gösterilmiş 12 farklı metro hattının güzergahını gösteren metro haritasına bakınca Sol Meydanı’na (Puerta del Sol) sırasıyla 8, 9 ve 1 nolu metro hatlarını kullanarak gitmek çok kolay oldu. Sol durağında inip yeryüzüne çıktığımızda Sol Meydanını karşımızda bulmuştuk.

Sol Meydanı genişçe bir alana yayılmış, etrafında araç trafiğine kapalı olan/olmayan birçok sokak/cadde bulunan, turistlerin ilk uğrak yeri. Türkiye'de iken yaptığımız araştırmalar sonucunda, Madrid'in simgesi olan ayı heykelinin bulunduğu meydan olduğunu öğrendiğimiz ama o gün ayı heykelini göremediğimiz meydan da diyebilirim :) Sonrasında Calle Mayor (Mayor Caddesi) üzerinden mutlaka görülmesi gereken Plaza Mayor'a doğru yol aldık.















Gördüğümde işte meydan dediğin böyle olur diye geçirdim içimden. Her meydanda olduğu gibi ortasında bir heykel, cafeler ve hediyelik eşya dükkanlarıyla dolu, etrafı kapalı, büyük kapılardan geçerek girilen bir alan Plaza Mayor. Güneşin gülen yüzünü göstermesiyle cafeler masaları dışarı çıkarmıştı. Koltukları en rahat görünene attık kendimizi ve biz de güneşe gülümsedik. Garsona ulaşmak için atmadık takla bırakmadık (Bunun İspanya'ya özgü olduğunu daha sonra anlayacaktık) Tortillayla tanışmam orda oldu ve o zaman anladım o ülkede aç kalmayacağımı :) Patatesli yumurta işte. Tarif istemedik ama tahminim, patatesin önce haşlanıp doğrandığı, çırpılmış yumurtayla karıştırdıktan sonra bir kalıba konarak fırına verildiği yönünde. Sonrasında da kek dilimi şeklinde kesilerek servis edilmekte. Patatas Bravas'da ise, büyük küp şeklinde doğranmış patatesler kızartıldıktan sonra üzerini kaplayan oldukça acı bir sosla sunulmakta. Acı yiyemiyorsanız uzak durun.

Bir nebze olsun dinlendikten sonra, etraftaki dükkanları gezdik ve otobüs biletlerimizi almak üzere bir internet cafe bulmaya çalıştık. Gran Via'ya geldiğimizde (ana bulvar gibi anlamı olmalı) internet bağlantısı olan, marketle hediyelik eşya dükkanını harmanlamış izbe bir yere girdik. Otobüs biletlerini yazdırmak istediğimizden yazıcı olup olmadığını sorduk ve olumlu cevap alınca http://www.alsa.es/ adresine bağlandık. Biletleri aldıktan sonra, sadece internet bağlantısının açıldığı ana ekranda yazdırma imkanı olduğunu öğrendik ama iş işten geçmişti. İnternet bağlantı süresi dolduğunda, kaydettiğimiz word belgesi dahil her dosyanın silindiğini de o an anladık. Biletleri yazdıramadan, havaalanına bıraktığımız bavullarımızı alarak otobüs terminaline gitmek üzere yola düştük yine.

















Otobüs terminalindeki tek açık lokantaya oturup, bir hamburger aldım. Böylece hamburger köftesinin İspanyollara yetmediğini, üzerine birer dilim de domuz eti ve çedar peyniri koyduklarını öğrenmiş oldum. Domuz etini çıkardıktan sonra tadı fena değildi. İspanya'da otobüslerde yiyecek ya da içecek servisi olmadığını bildiğimizden makinelerden su, çikolata, cips vb. alıp otobüse bindik.

Trenin otobüsle ulaşıma göre daha pahalı olmasına rağmen neden daha çok tercih edildiğini de böylece anlamış olduk. Türkiye ile karşılaştırıldığında oldukça eski model bir otobüs (belki 403), iki saatte bir kamyoncu duraklarında mola vererek bizi Barselona'ya ulaştırdı. Seyahat süresinin üçte birini ayırdığımız, İspanya'nın İstanbul'una gelmiştik sonunda...

Bir sonraki yazı: Barselona.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 3 - Sivasspor: 0

Geçen sezonun tersine bu yıl süper bir başlangıç yaptık; üçer gollü, iki de iki. Geçen sezon Giresun'a karşı deplasmanda, Sivas'a da içeride can sıkıntısı yenilgiler almıştık. Onları da düşününce ayrı bir güzellik oldu... Böylece ilk kez Süper Lig'e iki galibiyetle başlamış olduk. Pazartesi maçlarıyla kesinleşecek olsa da yine ilk kez Süper Lig'te birinci sırayı gördük.  Takım cumartesi akşamı makine gibi çalıştı. Oyunu sürklase etti. Genelde sezon başı klişelerinden olan "henüz takım oturmadı/hazır değiliz" mazereti bu sene bize uğramamış oldu. Aynı teknik adam ve tamamen değişmemiş kadronun bunda payı büyük. Vargas'ın yokluğunda 11'e yerleşen Belhanda şansını iyi kullanıyor. Onyekuru-Akintola ile desteklenmiş hücum hattı iyi işliyor. Genelde maçlarda gol yeriz ama bu kez rakibe kaleyi kapattık, o açıdan da iyi bir performans oldu.  Geçen sezondaki çıtayı yukarı taşımak için mücadeleye devam!

Sezon Değerlendirmesi-II

 Oyuncular üzerinden bu sezona bakacak olursak, öncelikle yaz transferlerinde ses getiren Balotelli ve Belhanda ikilisinden başlamak gerekli sanırım.  Balotelli bütün tacizlere, önyargılara ve maç içinde hakemlerin veya rakip oyuncuların kışkırtmalarına rağmen verimli bir sezon geçirdi. Son haftadaki patlamasıyla beraber hem takımı hem ligin en golcü oyuncularından oldu. 18 lig ve 1 kupa golüyle iyi bir performans sergiledi. Golleri dışında da atakları yönlendirmesi, şut tehdidi ve rakip savunmayı yıpratmasıyla iyi bir forvetin yapması gerekenleri büyük oranda yaptı. Ama Malatya maçında olduğu gibi çok pozisyon kaçırdığı maçlarda da canımızı sıktı.  Belhanda ile ilgili duygularımı önceki yazılarda belirtmiştim. En son GS maçındaki yaptıklarıyla iyice gözümüzden düştü. Transfer olduğunda 10 gole ulaşsa yeter diye düşünüyordum; çok uzak kaldı o beklentiden. Onun dışında maç içindeki pas tercihleri, istikrarsızlığı ile bu sezonun en büyük hayal kırıklığı oldu diyebilirim. Benzer şekilde A