Ana içeriğe atla

Adana İzlenimleri...

Çukurova'nın bereketli toprakları, onu besleyen inatçı ama sakin bir yağmurla bizi karşıladı; iki gün boyunca da bu durumu bozmadı. Sürekli yağan bir yağmur, boynumuzu atkımızın iyice gömüp daha derin düşünmemize de vesile oldu ki bu pazar oldukça şey düşündük-konuştuk ve değerlendirdik...

"Kritik Gün:Pazar" yazısında, taraftarın gelişmeler karşısında kendi sözünü söylemesi gerektiğini söylemiş ve bize yakışan yaratıcı bir tepkinin gerekliliğini vurgulamıştım.

Ne yazık ki, bu olmadı.

ve Şimşekler Grubu, Ergun Kara'nın takdirini kazandı. (Demek ki mektubumuzun ikinci konusu çıktı!)

Taraftarın, Ergun Kara'nın desteğine mazhar olması demek, ortada yanlış bir şeylerin olduğunun net bir göstergesi-özeti... Cumartesi günü konuştuğumuz her bir kimse yaşananlardan dolayı rahatsızlığıı iletti, bunun böylece kabul edilmesinin yanlışlığını vurguladı, engellemek ya da değiştirmek için nelerin yapıldığını anlattı. Herkes sıkıntılıydı. Herkes dertliydi.

Ama bu dert, zaten yılların -en azından 3 yılın- somut hali değil mi? Yine bir sebepten, çeşitli nedenlerle, çeşitli varsayımlarla bu dert ağızlarda çiğnendi, çiğnendi, çiğnendi-ve yutuldu. Lanet olsun diyerek o acı tat boğazlardan aşağı indi.

Bir topluluğun, bireylerin toplamından daha fazla bir şey olduğu, sosyolojik olarak bir kez daha kanıtlandı.

Belli ki geçen hafta Adana'da çok uzun geçmiş ve kulisler-lobiler yine haklının değil güçlünün kazanmasıyla sonuçlanmıştı.

Açıkçası biz oraya Tayfa olarak tepki vermeye, verilecek tepkiyi desteklemeye gitmiştik. Bunu maçtan önceki görüşmelerde grup üyeleriyle de paylaştık. Nihayetinde bunu 15-20 kişilik küçük bir grup halinde de olsa yaptık. Behzat Çınar pankartının yanında durduk, Behzat Çınar diye bağırdık-"olalım olalım olalım hocaya da kefil olalım" dedik-"hocaya kefiliz neden biz hep sefiliz" diye dedik. Belki cılız ama manidar tepkimizi ortaya koyduk. Tarihe bu notu da düştük.

Grup her zamanki coşkusuyla, logonun ve renklerin ardındaydı. Ama sahada gezinen ruhsuzlar, bu coşkuyu hissedemeyecek kadar kendilerinden geçmişti. Akhisar ne istediğini bilen oyunla çok rahat kazandı. Maçın son 15 dakikası, gruptan sahadaki oyunculara tepki geldi. Ama geç gelen tepki, gerçekten bir tepki midir?

Bir kez daha üzlüdük, sadece sahada değil, tribünde de üzüldük; bu kavganın bir hocayla,bir yönetimle, 11 futbolcuyla değil; bir zihniyetle olması gerektiğini bir kez daha anladık. Ama "anlamak çözmeye yetmez" demiş üstat, bunun da farkındaydık.

Yağmurun toprakları beslerken bizim de dertlerimizi yeşertmesi devam ediyordu, yollara koyulduk ve sesimizin-sözümüzün ne kadar önemli olduğunu hissettik.

Bugün yaşanan senaryoya karşı, kurulan tezgaha karşı alternatif medya yaratma günüdür.

Yorumlar

Adsız dedi ki…
bu iklim koşullarında ankaralardan gelip adam akıllı tepkisini sunan demir gibiyiz ankara tayfasını tebrik ediyorum..gerçek demirsporluluk bu olsa gerek..grubu ise anlayamadım hiç bir şey olmamış gibi tepki koymadan bilindik tezahuratları tekrarladılar,sanki birşeylerin üstü örtülmeye çalışıldı ve sessizce bu başarıldı...
Adsız dedi ki…
Gruptan farklı bir tepki beklemek yanlış olurdu zaten. Ben onların bu davranışlarına başka bir şeye yormayarak, herşeye rağmen takımın zarar görmesini istememelerine bağlıyorum. Ancak bana göre yanlış yaptılar, takım zarar görmesin diye herşeyi kabullenmek yerine medeni bir şekilde tepkilerini koymaları gerekirdi. İş işten geçtikten sonra verilecek tepkinin kimseye faydası olmaz. Tepkisizlik ise böyle Adana basınının müthiş kalemleri tarafından göklere çıkarılmak haricinde kendilerine/takıma hiçbir! yarar sağlamaz.
Şairler Parkı dedi ki…
her takımın tribün biraz benziyormuş birbirine. güzel yanlarından ötesi ama. kaçırdık treni biz apaçık. bu hafta özkaynak pankartımızı kaldıracak kadar ileri gittiler. yeni hocalara, yeni oyunculara kötü tezahuratların olamaması, takımı sabote etmeyelim, şampiyon olacak bu takım sözleriyle başlamıştı ilk. devir-teslim töreniydi tribünün, miladıydı suskunluğun. şimdi siz de aynı şeyleri konuşuyorsunuz. ara ara da olsa bizim deniz tarafında ki eski açık tribünden yıldırım demirören yeter sesleri yükselir 30-40 kişiden. benzer şeyleri yaşadığımızdan mütevellit , akıl vermek gibi algılanmasın ama susmayın derim.


marmara
Alpaslan KUŞVURAN dedi ki…
Birisini veya bir kitleyi sindirmenin, etkisizleştirmenin, derin bir uykuya daldırmanın en etkili yöntemi onu övmektir.
Şimşekler Grubu ve tepki koymayan Demirspor taraftarı kendisini sorgulamalıdır.
mirothekid dedi ki…
"Kendinle çelişirsen, birgün çelişkilerinle yüzleşmek zorunda kalırsın..."
Ukalalık addetmeyin lütfen... kimseye ders vermek haddim değil... Ama ben buna inanırım, tecrübelerimle sabittir... Ne zaman bu hatayı yapsam gerçekten de bu yanlış yüzüme çarpmıştır... Bir kaç tecrübeden sonra artık dersimi aldım ve bu sözü hiç aklımdan çıkartmadım...

Şimşekler Grubu kendiyle çelişmiştir...
Bence yaşadığı bu çelişkiyle yüzleşerek bundan bir ders çıkarmalıdır. Özeleştiri yapmalı ve bir daha "kendiyle çelişmeyeceğine, en azından buna çaba sarfedeceğine" dair söz vermelidir.
Taraftarlar ya da gruplar bir takımın/kulübün kabinesinde olamaz, olmamalıdır. Taraftar her zaman muhalefettedir, olmalıdır.

Bana sorarsanız her şey çok açık. Taraftarın da kulübünde "devrim"e ihtiyacı var... Revizyonla falan olacak iş değil bu...
Adsız dedi ki…
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem paramparça oldu. Ta

NE OLDU SİZE?

En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim. Bu bir tribün yazısıdır. Tribünlere yazılmıştır. Demirspor tribünlerine.  Sasa Polyester Sanayi A.Ş.  Baştuğ Metalürji San. A.Ş.  Beyteks Tekstil San. Tic. A.Ş.  Elita Gıda San. Tic. A.Ş.  Abdioğulları Plastik Ambalaj San. A.Ş.  Dioki Petrokimya San. A.Ş.  Güney Çelik Hasır ve Demir Mamulleri San. Tic. A.Ş. Bu şirketler ISO kayıtlarına göre Türkiye’nin en büyük 300 firması içinde Adana’da faaliyet göstermekte olanlar.  Bu şirketlerden bir tane forma reklamı aldık mı?  Stad sponsorluğu?  Ne bileyim altyapı desteği?  Kim takımı fonluyor?  Murat Sancak ve ilişkili şirketleri, çevresi vesilesi ile kulübe kazandırdığı sponsorlar.  Adana bu, Demirspor bu. Bunu unutmamak gerekir. Ben Murat Sancak’ı bir başkan, bir ağabey olarak çok seviyorum ve çok takdir ediyorum. Kulübümüz üzerindeki emeklerini asla yok sayamam. Benim diyen Adanalıdan, benim diyen Demirsporludan daha fazla katkısı var kulübe.  Bugün dünya yıldızı futbolcu alırız almayız ama bekley

Adana Demirspor: 4 - Beşiktaş: 2

 Adana Demirspor varsa umut vardır. 3. kalecisi, yedek oyuncusu, sahası, tribünü fark etmez; Demirsporlu devam eder! Bugün 4-0'a getirdiğimiz maçtan iki farklı galip ayrıldık. İç sahadaki kayıpsız gidişat devam etti. 3. haftanın erteleme maçında, öncesinde hafta sonunun kaleci ve kırmız kart krizlerinin damga vurduğu, maç içinde ilk golü atan Belhanda'nın da fenalaşıp oyuna devam edemediği, 2008'li yedek kaleci, 2005'li yedek oyuncularla kadroyu tamamladığımız günde yine skor üretmeyi bildik; yediğimizden fazlasını attık. İşte kazanmanın yolu bu! Belhanda, Niang, Emre Akbaba ve Yusuf Erdoğan'la fileleri sarstık. Niang'ın dördüncü, Yusuf Erdoğan'ın üçüncü golleri oldu. Bu lige damga vuracağımızı biliyorduk; öyle olmaya devam ediyor.