Ana içeriğe atla

Adana Demirspor: 0 - Galatasaray: 0

 Ligin zirvesindeki iki takımın maçında, yaklaşık yarım saat 10 kişi oynamamıza puan almayı başardık. Tribünün fazlaca duygusal yatırım maçlarda hüsrana uğradığımız oluyordu önceki yıllarda ama bu kez ayakta kalmayı bildik.

 Genel olarak iyi top yapıp, pas trafiğini iyi yönettik ama hücuma çıkışlarda önceki haftalardaki kadar hızlı değildik. Bu sezon ilk kez gol atamadık. 

Rakip taraftarların Onyekuru başta olmak üzere oyuncularımızla ilgili uydurdukları masallar, onları yeteri kadar oyalamıştır sanırım; sahada herkes yerli yerindeydi. Belhanda ne yazık ki seviyesini yükseltemiyor. Emre henüz takıma adapte olamadı. Yusuf da ne yazık ki hala ortada yok... Forvetsiz oyunla devam ediyoruz; o yüzden orta saha desteği önemini koruyor. 

Savunmada Semih, sahadaki en eski Demirsporluydu; toplamda 72. maçına çıktı. Bu sezon ilk kez 11 çıkmasına rağmen sırıtmadı. Kalede Ertaç yine iyi iş çıkardı. Savunmadaki genel zaafımıza rağmen bugün daha derli toplu durduk. Stambouli'nin de kırmızıya kadar bu konuda katkısı çok oldu.

Geçen sezon olduğu gibi, bu sezon da futbol oynamak isteyen, oynamaya çalışan ve sonuna kadar ligi zorlayacak ekiplerinden olduğumuzu yine gösterdik.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Ben Bunu Hak Ettim...

Bugüne kadar yazdığım en zor yazılardan biri bu.  Yanımda küçücük iki çocuk vardı maçta, sevdim onları öptüm. Hatta babası yorulmuştu da aldım onu omzuma maçı bir süre birlikte izledik. O esnada çocuğun nasıl heyecanlandığını gördüm. Bacakları kasılıyordu, boynumun sıkıştığını hissettim. Sonra bağırdı ve akabinde ellerini vücudunu titreme alacak kadar sıktı. Bu çocuk sanırım 4,5-5 yaşlarındaydı. Tam benim kızımın yaşlarında. İşte o anda aslında anlamalıydım hak ettiğimi bu belayı. Çünkü ben de çocuklarımı bu acıya götürüyorum. Onlar acıya doğru yürürken, ben her Demirspor deyişlerinde mutlu oluyorum. Her mavi-lacivert deyişlerinde mutlu oluyorum. Onlar da bana başarı videosu gönderiyorlar.   Ben böyle bir babayım işte. Çocuklarının bu tür videolarına bakıp, duygulanan mutlu olan bir babayım. Onlara mavili, armalı kıyafetler alıp ellerimle uçuruma götüren bir babayım. Tabi ki Allah belamı verecek.  Kendi isteğim dışında görev yerim değiştirildi. Ailem param...

Demirspor Taraftarı Ayakta

 Adana Demirspor taraftarı, kendisini küme düşürmekle tehdit eden eski Başkanlarına karşı yaptığı açıklamalarla tavrını gösterdi. Umut Düşkün'ün başlattığı açıklama silsilesi, Şimşekler Grubu 'nun diğer liderleri, Ankara Tayfası , İzmir Tayfası ve diğer oluşumların net tavırları ile güçlendi. Ortak ses, kimse Demirspor'dan üstün değildir ve Demirspor tribünüyle vardır şeklindeydi. Yıllardır alt liglerde mücadele etmiş bir camiaya bu tehdit sökmedi.