Ana içeriğe atla

Derbinin İyileri Kötüleri

Geçen sezon ikinci maçtan sonra yine böyle bir başlık atmıştım; bu sefer de yapalım. Derbinin tabii ki en iyi yanı, yine geçen sefer olduğu gibi 2000 kişiyle stadı ele geçiren Demirspor taraftarıydı. Her ne kadar pek çok bilet konusunda grup by-pass edilmeye çalışılsa ve biletler tribünde destek yerine oturmayı seçenlere dağıtılmak istense de grup güçlü bir şekilde desteğini verdi. Farklı bestelerle renk kattılar.

Desteğin tv'den net şekilde duyulmasını TRT'nin mikrofon kısma politikasına bağlayanlar var. Etkisi olabilir, ama tamamen bunla ilgisi olduğunu düşünmek safdillik olur. Derbinin ve tabii diğer maçların da kötülerinden biri TRT'nin yayıncılığıydı. Kötü açılar, kötü kamera tercihleri ile zaman zaman kontrolü kaybettiler. Maçın başında Demirspor kalecisi olarak Ramazan Kurşunlu'yu yazdıklarını da hatırlatalım. TRT küfür olayına karşı mikrofonları zaman zaman kısıyor. Bu maç sırasında da tribünün sesi bazen duyuldu bazen yükseldi. Adanaspor tribünlerinin maratonlarını kullanmayı becerememesi seslerinin güçlü duyulmasını engelledi. Demirspor maratonu her an tezahürata hazır ve çoğyu zaman grubu bu konuda dürtüklerken Adanaspor maratonunun oturmayı tercih ediyor.

İyilerden biri de, Adanasporların kale arkasında hazırladığı 3 boyutlu görsel-girişimdi. Bir ilk olması açısından iyiydi. Demirspor tribünün geçme adına çok çabaladıkları açık. Tüm tribünü kaplayan pankart işini de önce 2008'deki yine deplasmandaki Adana Derbisi'nde "Tribünde Bizsek Sahada Sensin"le, yukarıdan sarkıtma biçiniyle de "Sahipsiz Adana" ve "İçimizden Biri" pankartlarıyla Şimşekler Grubu başlatmıştı. Arkadan geldikleri için bu tip yeni girişimlere ihtiyaç duyuyorlar; fikir olarak güzel ama uygulama olarak aynı derecede iyi değildi. Yine de tebrikler. Maç başında maratonda açılan pankartın ise herhangi bir özelliği yoktu. Kaplan metaforunun, ABD takımlarına esinle şirket günlerinin başında Güntekin Onay'dan geldiğini hatırlatmak gerekli. Daha öncesinde Adanaspor'un kaplanlıkla bir teması yoktu.

Bir diğer iyi, spiker Erdoğan Arıkan'ın pankart yasaklarına değinmesiydi. Zaten derbinin en kötüsü pankart yasaklarıydı. Meşalesiz, pankartsız tribünde seyircilerin eli kolu bağlanıyor. Neyse ki bu engeli sesleriyle aşan asi çocuklar var bu kentte.

Sahada kendisinden bekleneni veremeyen Dorge Rostand'ın gol atması tabii ki iyilerdendi. Veli ile iyi boğuştu. Yine de 9 haftada 2 gol, bunca para verilen bir forvet ve her maç oynayan bir oyuncu için berbat bir istatistik. İlk kez forma giyen kaleci Recep,  bence güven verdi. Sezon başından beri iyilerimiz Efe ve Erçağ bu kez beklenin altında kalsa da orta saha mücadelesi şweklinde geçen maçta çok yoruldular. İkinci yarı oyuna giren Yusuf da maç eksiğine rağmen sırıtmadı. kötülerimizden biri, Özgür'dü. Kritik yerlerde yaptığı fauller ve adam kaçırmaları ile bizi sıkıntıya soktu.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Sahadan Çekildik

 Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yönetim takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...

Sezon Değerlendirmesi

 Bu sezon için saha içini konuşmak anlamsızdı ama yine de söylemek gerekir ki sahadaki mücadele o kadar da kötü değildi. Geçen sezon 2. ve 3. lig takımlarında kiralık oynayan oyuncularımızla idare ettik. Son haftalarda sahaya çıkacak kadroyu zor tutturduk. Sezon başıyla sonu arasında kadroda büyük değişimler oldu. Bütün bunların sorumlusu, paraları ödemeyen Murat Sancak ve yönetimiydi. Bir yerde patlama yapar diye umut bağlamadığımız genç oyuncular maçların belli anlarına kadar direnci ayakta tuttular. Ancak son bölümlerde oyundan düştük; kadro derinliği olmadığı için de en ufak kişisel hata, sakatlık ya da kart cezaları sonuca direkt etki etti. 2-0'dan öndeyken kaybettiğimiz maçlar oldu. Tabii rakiplerin bizim maçı çeviremeyeceğimizin farkında olmaları, her halükarda kazanırız düşünceleri kendi adlarına tempoyu yükseltmelerini engellemiş olabilir. Yine de şans faktörü yanımızda olsa puan alacağımız bir kaç maç daha vardı diye düşünüyorum. Sezon başında yazdığım gibi, şerefli mağlu...