Ana içeriğe atla

17. Yıl

21 Mayıs itibariyle  Süper Lig'ten uzak 17. yılımız bitti. 1994'ten bu yana futbolun zirvesinden uzaktayız. O gün doğan çocuklar, bugün Demirspor tribünlerinde koca delikanlı oldular; yıllardır başarı görmeden orada durmaya devam ediyorlar. Acıyla büyüyen bir sevda var...

17 yıldır aynı işin farklı renkleriyle uğraşıyoruz. Bir arpa boyu yol alamadık. 17 tane genç yetiştiremedik. 17 tane iyi iş saymak mümkün değil... Onca yılda mücadele ettiğimiz takımlar defalarca değişti; Süper Ligi ekipleri değişti durdu. Ama biz yerimizden kıpırdayamadık. Ne uzadık ne kısaldık. Ama zaman ilerledikçe, içten içe eskiyoruz, kötüye gidiyoruz.

Yıllar içinde bazı konularda iyi gelişmele oldu; tribün sesini yer yer duyurdu yönetime, etki edebildi gidişata. Ama çoğunlukla güçlülerin, tek adamların, beceriksizlerin yönettiği ve yerel basının da onlara çanak tuttuğu bir camia olduk. Futbolcuların ve menajerlerinin at oynattığı, kulis çevirdiği; profesyonellikten, rasyonellikten uzak bir girdaba sürüklendik. Aytaç Durak'tan sonra, güç dengelerinin yeniden dağtıldığı ama henüz taşların oturmadığı Adana'da, Demirspor tribünüyle ayakta kalıyor. Artık sahada başarı istiyoruz!

18. Yıla şampiyonluk umuduyla giriyoruz. Bu hafta play-off maçlarında umutlar tekrar tazelenecek; şampiyonluk denebilecek son hadiseyi 2002'de yaşamıştık. Yeni bir başarısızlık yılını iyi bir şekilde noktalayalım...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nesrin'in Hikayesi : "15 Saat 47 Dakika…Ve Toprak…"

Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...

Sahadan Çekildik

 Ligden düşerken bile şeklimiz belli, çünkü Alemin Delikanlısı Adana Demir... Galatasaray maçındaki kör göze parmak penaltı kararı rezaletine karşı, yönetim takımı sahadan çekti. Son 2 sezondur rezalet yönetimimiz, aleyhimize hakem hatalarını kolaylaştırıyordu. İki yanlış bir doğru etti. Türk futbolunun her yerden dökülen imajına, yıkılan bir Demirspor karşı çıkabilirdi sadece. O da oldu, biz yaptık! Bundan sonra İstanbul takımlarınızla size iyi eğlenceler...

Sezon Değerlendirmesi

 Bu sezon için saha içini konuşmak anlamsızdı ama yine de söylemek gerekir ki sahadaki mücadele o kadar da kötü değildi. Geçen sezon 2. ve 3. lig takımlarında kiralık oynayan oyuncularımızla idare ettik. Son haftalarda sahaya çıkacak kadroyu zor tutturduk. Sezon başıyla sonu arasında kadroda büyük değişimler oldu. Bütün bunların sorumlusu, paraları ödemeyen Murat Sancak ve yönetimiydi. Bir yerde patlama yapar diye umut bağlamadığımız genç oyuncular maçların belli anlarına kadar direnci ayakta tuttular. Ancak son bölümlerde oyundan düştük; kadro derinliği olmadığı için de en ufak kişisel hata, sakatlık ya da kart cezaları sonuca direkt etki etti. 2-0'dan öndeyken kaybettiğimiz maçlar oldu. Tabii rakiplerin bizim maçı çeviremeyeceğimizin farkında olmaları, her halükarda kazanırız düşünceleri kendi adlarına tempoyu yükseltmelerini engellemiş olabilir. Yine de şans faktörü yanımızda olsa puan alacağımız bir kaç maç daha vardı diye düşünüyorum. Sezon başında yazdığım gibi, şerefli mağlu...