Hepimizin dile getirdiği gibi,şirketleşme UEFA tarafından er ya da geç bütün klüplere dayatılacak. Bu şirketleşme burada bahsettiğimiz gibi 2 türde olabilir, ya tek kişiye el bağlayacağız ya da halkın takımı olduğumuz gibi halka arz edileceğiz. Yeni statü bir bakıma bu geçişin zorlaması gibi de görülebilir. Bu seneye kadar genelde 5 grup halinde ayrım yapılırken aynı bölgenin takımları bir grupta toplanıyordu. Biz de ya doğu ya da ege grubuna dahil oluyorduk. Yol masrafları daha az oluyordu nispeten. Yeni statüyle beraber , gruptan çıkmak için 1/15 şans var, takım sayısı aynı hemen hemen ama daha dişli mücadele olacak. Yol masrafı artacak , daha lokallikten uzak bir lige adım atılıyor. Bunun faydaları da olacak zararları da, ilk geçiş senesi acaba şirketleşenlere mi yarayacak. Belirli zamandan sonra yeri garantileşen, ve şaibe karışacak klüpler olmayacak mı??
Ön-Not: Nesrin Olgun Aslan’ın hikayesini yazmaya başladığımda kimi zaman soğuk bir suyun ve karanlığın içinde, kimi zaman sonunda varabildiğim bir kıyıda hissettim kendimi. Yazmaya devam ederken önce zor tutuyordum gözyaşlarımı, bir noktadan sonra akmaya başladı hepsi. Yazımı, ağlayarak bitirebildim ancak…Kendisinin web sitesinden (http://www.nesrinolgun.com) ve dönemin Hürriyet Londra Temsilcisi Faruk Zapçı’nın anılarından yararlandım, teşekkürlerimi sunuyorum…Çok uzatmadan, Nesrin’in Hikayesi’ne başlıyorum… 1964 Adana Yüzme havuzunun kenarında 7 yaşında kara kuru bir kız çocuğu duruyor. Havuzun içinde Adana Demirspor Kulübü yüzücüleri. Erkekler çoğunlukta. Küçük kız etrafına bakıyor. Sadece 4 kız çocuğu var. Nesrin, Adana Demirspor’un 4 kızından biri oluyor o gün…Giriyor havuza. 1973 – 1975 Adana Nesrin, 16 yaşında. Yüzüyor. 7 yaşında girdiği havuzdan, kısa mesafede 100’e yakın madalya ve şilt çıkartıyor. Kışları masa tenisi oynuyor, Türkiye 2.liği, Türkiye 3.lüğü var. 17 yaşında mar...
Yorumlar
Fenerbahçenin yeni bir stad yaptırması ve bilet fiyatlarındaki düzenlemesi, kulübün artık yürek bağından ziyade maddi bağ sahibi insanları kulüp taraftarı olarak görmek istemesinden kaynaklı.
Los Galacticos örneği bu konuda güzel bir emsal teşkil ediyor. Futboldan ziyade isim, taraftardan ziyade fan, tezahürattan ziyade forma satışı vb...
Bu noktada aslında herkesin ortak olduğu nokta kulüp ile aradaki bağın satın alınan lisanslı ürün ile doğru orantılı olarak görülmesi düşüncesine karşıtlıktır.
Demirspor olarak halkın takımı diyoruz kendimize, edip akbayram ile canlandırıyoruz tribünü, grup yorum türkülerinden besteler yapıyoruz, daha muhalif, hayata alışagelmişin dışında pencerelerden bakan bir taraftar profili çiziyoruz. Aslında bizim karşı olduğumuz şey sadece futbolda veya sporda değil sistemde 90' sonrası oluşan son ekonomik dalga ile hayatımızın her alanında ekonominin başat aktör olması.
Nihayi olarak söylenmesi gereken daha çok şey var ancak halkın takımı apoletini sadece stada asılan bir pankart ile değil, duruşumuzla, hayatı algılayışımızla ve söylemlerimizle ayakta tutmamız gerekir. Şirketleşme süreci mutlaka demirsporu da bulacak ve vuracaktır. Bu süreç içerisinde ki tavrımız da yine bahsettiğim "halkın takımı" şiarı üzerinden olmalıdır.